Calzone z szynką

       Niniejsza receptura powstała na przestrzeni miesięcy metodą prób i błędów. I szczerze mówiąc – jestem z niej bardzo dumna. Ciasto wychodzi miękkie, z lekko chrupiącą skórką. Sos - aromatyczny, warzywny i w 100% naturalny. Przygotowanie wbrew pozorom jest natomiast dziecinnie proste.

     Tym razem postanowiłam zaeksperymentować i zamiast tradycyjnej okrągłej pizzy, z tych samych składników przygotowałam 2 „pierogi” calzone. Dodatki skomponować można oczywiście według własnej fantazji, jednak w dzisiejszej klasycznej wersji z szynką i mozarellą wychodzi cudownie soczysta, wyrazista i intensywna. 

     Pozdrowienia ze słonecznej Gdyni! Tam jakoś zawsze smakuje najlepiej.

(Składniki na 2 „pierogi”)

Ciasto:
1 ½ szklanki mąki pszennej
½ szklanki ciepłej wody
¼ kostki drożdży piekarskich (ok. 20g)
2 łyżki oliwy lub oleju
pół łyżeczki soli
szczypta sproszkowanego czosnku
szczypta „ziół do pizzy”

Sos:
2 średnie, dojrzałe pomidory
2 plastry cebuli
sól i pieprz
sproszkowany czosnek
bazylia (świeża lub sproszkowana)
oregano

1 opakowanie mozarelli
mały kawałek twardego żółtego sera
2-3 plastry szynki

1. Do dużej miski wsypać mąkę, dodać wodę i pokruszone drożdże. Po ok. minucie – także oliwę/ olej i przyprawy.
2. Ciasto zagniatać przez ok. 5-7 min. Można też użyć do tego celu miksera ze specjalną końcówką (hak do ciasta drożdżowego) – wtedy wystarczy miksować przez ok. 4 min.
3. Wyrobione ciasto przykryć bawełnianą ściereczką i odstawić w ciepłe miejsce na 25 minut.
4. Można przystąpić do przygotowania sosu: pomidory sparzyć i obrać ze skórki. Pokroić na kawałki i zblendować z cebulą, przyprawić do smaku.
5. Zetrzeć ser na tarce z grubymi oczkami, mozarellę i szynkę drobno pokroić.
6. Wyrośnięte ciasto podzielić na dwie części, każdą cienko rozwałkować (na grubość ok. 3 mm). Zachowując ok. 1,5 cm odstępu od brzegu, rozsmarować sos, obłożyć mozarellą i szynką. Posypać startym serem żółtym i ziołami. Ciasto złożyć na pół, brzegi dokładnie skleić. Przełożyć delikatnie na opruszoną mąką blachę.
7. Piec w temperaturze 220 stopni przez ok. 10-15 minut (w zależności od piekarnika).

Pierogi z mozarellą i pieczarkami z sosem pomidorowym

  

      Powiem to nareszcie publicznie i otwarcie: nie rozumiem tej wszechobecnej fascynacji pierogami! Owszem, zjem, jednak nie potrafię pojąć przyczyn ich fenomenu i popularności. Maciek brał ostatnio w Vancouver udział w "Pierogi Night", jako typowo polski akcent pojawiają się dosłownie wszędzie, nawet w Gossip Girl...

   Postanowiłam więc zmierzyć się z tym narodowym wyzwaniem, za to w autorskiej wersji jeśli chodzi o dodatki. I -trochę ku mojemu zaskoczeniu- wyszły rewelacyjne!

(Z poniższej ilości składników  wyszło 18 pierogów. W razie większej potrzeby wystarczy zwielokrotnić proporcje)
Ciasto:
1 szklanka mąki
1/2 ciepłej wody
szczypta soli

Nadzienie:
4 duże pieczarki
1 łyżka oliwy
1 opakowanie mozarelli
kilka listków świeżej bazylii (można zastąpić suszoną)
sól, pieprz cayenne

Sos:
2 małe pomidory
1 plaster cebuli
kilka listków świeżej bazylii (można zastąpić suszoną)

1. Do miski wsypać mąkę i sól, dodać wodę i zagniatać ciasto przez ok. 3 minuty. W razie potrzeby dodać więcej mąki lub wody (ciasto powinno być miękkie, lecz nieklejące).  Przykryć ściereczką i odstawić na czas przygotowania nadzienia.
2. Pieczarki pokroić w małą kostkę, podsmażyć na teflonowej patelni posmarowanej łyżką oliwy. Posolić jeszcze na patelni. Przełożyć do miski.
3. Mozarellę zetrzeć na tarce lub drobno pokroić, dodać do pieczarek. Doprawić solą i pieprzem, dodać posiekaną bazylię. Dokładnie wymieszać.
4. Wysypać blat małą ilością mąki. Ciasto cienko rozwałkować (na ok 1-2 mm), szklanką wycinać kółka.  
5. Na  środku krążków ciasta nakładać po jednej łyżeczce nadzienia. Złożyć na pół i dokładnie skleić boki. (ja przyciskałam je dodatkowo widelcem, co tworzy ładne wykończenie)
6. Pierogi układać najlepiej na czystej bawełnianej ściereczce - tak, by nie stykały się ze sobą.
7. W dużym garnku zagotować wodę, wsypać ok. 1 łyżkę soli
8. Wrzucać pierogi partiami,.wyjmować z wody gdy wypłyną na powierzchnię.
9. Jeśli nie zostaną od razu zjedzone, ważne, by układać je na talerzu tak, by nie stykały się ze sobą. W przeciwnym razie posklejają się;
10. Przygotować sos: pomidory sparzyć, obrać ze skórki i pokroić na ćwiartki. Zblendować razem z pokrojoną cebulą i bazylią. Doprawić. Można podgrzać (lecz nie doprowadzać do wrzenia!)